უბრალოდ მძაგს ხატმებრძოლენი (სახვითი ხელოვნების მტრების შესახებ)

უკაცრავად, მაგრამ ძალინ არ მიყვარს ადამიანები, რომლებსაც კონკრეტული (ალბათ ბევრისთვის ცხადი) მიზეზების გამო ან სძულთ სახვითი ხელოვნება ან სულაც არ ესმით რა არის ეს. არ მომწონს ხელოვნებასთან მწყრალად მყოფი ადამიანების გარემოცვაში ყოფნა, განსაკუთრებით კი კალიგრაფიაზე და ორნამენტებზე დაციკლული ფანატიკოსების საზოგადოება. უკაცრავად, მაგრამ ჩემი გაგებით კალიგრაფია და ორნამენტები არაა ის, რასაც შეგვიძლია სახვითი ხელოვნება ვუწოდოთ. განსაკუთრებით მძაგს იმ ტიპის ადამიანებთან დიალოგი, რომლებსაც თვალში არ მოსდით ე.წ. კერპთაყვანისმცემლობა და მიაჩნიათ რომ ღმერთი ერთია და მას არ გააჩნია ფორმა. არ მომწონს ურთიერთობა დეგრადირებული ფანატიკური ცნობიერების ადამიანებთან, რომლებსაც ეგოცენტრიზმიდან და პრიმიტივიზმიდან გამომდინარე ვითარცა ჯიუტ ვირებს არც შეუძლიათ და არც უნდათ შეეცადონ მაინც, რომ გაიაზრონ თუ რას წარმოადგენს სახვითი ხელოვნება.

მე მიყვარს სახვითი ხელოვნება, ხატმებრძოლეები და სხვა მსგავსი ფრიკები უდაბნოდან - არა.

ახლა იტეხეთ თავი და თვითონ გამოიტანეთ დასკვნები ვისზე ვთქვი და რა ვთქვი. ხატმებრძოლე ფაშისტების ადგილი ჩემი გაგებით არის - სარზე (ან ფსიქიატრიულ კლინიკაში). ხატმებრძოლეობა მიმაჩნია არც მეტი არც ნაკლები ფსიქიურ გადახრად. წერტილი.

18.06.2021. 17:34.