აშოკა - Ашока

აშოკა (დევანაგარი: अशोक IPA: aˈɕoːkə; ძვ.წ. 304-232) — ინდოეთის იმპერატორი მაურიის დინასტიიდან, რომელიც მართავდა თითქმის მთელ ინდოეთის ნახევარკუნძულს ძვ. წ. 269-232 წელებში. რამდენიმე სამხედრო დაპყრობის შედეგად, ინდოეთის ერთ-ერთი უდიდესი იმპერატორი, თანამედროვე ინდოეთზე დიდ სახელმწიფოს მართავდა. მისი იმპერია გადაჭიმული იყო თანამედროვე პაკისტანიდან ბანგლადეშამდე და ქერალადან ანდჰრამდე. მან დაიპყრო კალინგის სამეფო, რომლის დაპყრობა ჩანდრაგუპტა მაურიას დინასტიიდან მოყოლებული ვერავინ შეძლო. მისი სამეფოს ცენტრი იყო მაგადჰაში (თანამედროვე ბიჰარი). კალინგის ომში მასიურ მკვლელობათა შესწრების შემდეგ, შემოიღო ბუდიზმი. მოგვიანებით, აზიაში ბუდიზმის პროპაგანდას ეწეოდა და ააგო ბუდდჰა შაკიამუნის ცხოვრების ამსახველი რამდენიმე ძეგლი. აშოკა იყო აჰიმსას (უძალადობის), სიყვარულის, ტოლერანტობისა და ვეგეტარიანელობის მიმდევარი. ისტორიაში ფილანტროპულ მმართველადაა ცნობილი.

მისი სახელი „აშოკა“ ნიშნავს „უმტკივნეულოს“. მის ედიქტებში ასევე მოიხსენიებდნენ დევანამპრიჲად („ღმერთებისთვის საყვარელი“).

აშოკას დიდი წვლილი მიუძღვის ბუდიზმის მსოფლიო სარწმუნოებად ქცევაში.

Ашока (санскр. अशोक, Aśoka IAST, «[рождённый] без боли») — правитель империи Мауриев с 273 по 232 год до н. э. После ряда военных успехов Ашока подчинил себе значительную часть Южной Азии от современного Афганистана до Бенгалии и далее на юг до Майсура.

С маурийским периодом связано широкое распространение в Индии буддизма. Возникший за несколько веков до эпохи Мауриев как небольшая секта бродячих монахов, буддизм к III веку до н. э стал одним из главных течений в духовной жизни древнеиндийского общества. В это время существовала организованная буддийская община — сангха, были оформлены основные канонические сочинения.

Судя по различным источникам, Ашока не сразу принял буддизм. При дворе своего отца он занимался с учёными различных школ — ортодоксальных и так называемых еретических направлений. Затем Ашока посетил буддийскую общину, выяснил основы учения Будды и стал упасака, то есть светским последователем буддизма. В эдиктах он сам рассказывает об эволюции своих взглядов. В первое время император не уделял особого внимания буддийской общине, но затем, после личного знакомства с жизнью буддийских монахов в столице, стал активно поддерживать буддистов и помогать общине. Особенно интерес к буддийскому учению, к его этическим нормам усилился после войны с Калингой, когда специальное значение приобрела политика дхармавиджаи — распространения основных норм поведения (дхармы), хотя последователем буддизма Ашока стал ещё до начала войны.